از ادامه مسیر زیارتمان در شیراز به شهر کازرون رسیدیم. شهری که علاوه بر قدمت باستانی، مردمان خوبی نیز دارد. اما چیزی که امروز ناراحتم کرد مکانی به ظاهر دینی است که مردم کم بوده بود آنجا زیارتنامه بخوانند. مکانی به نام قدمگاه حضرت عباس! از همه جالبتر شیوع خبری بود که بیش از همه آن مکان را به نام درخت کنار ابی فضل میشناختند. حکایت است در سفری حضرت عباس!!! در این مکان استراحت کرد و عرق ایشان بر زمین ریخت(بنا بر گفته هایی اب وضوی ایشان) و در نهایت درخت کنار سبز شد! تا همین دو سال پیش عده ای به این درخت دخیل می شدند و یک شب تعداد جوان با فهم و شعور آن را از ریشه دراوردند! هرچند نزدیک بود سرشان را به باد بدهند....
مانده ام یک صفحه تاریخی نداریم حضرت عباس به این مکان مسافرتی داشته باشد! یا در اینجا اسکان پیدا کرده باشد. مگر اداره اوقاف یا اداره تبلیغات اسلامی و یا مکان های علمی ما فقط وظیفه شان چسبیدن به نکات فرعی است! خطبای ما کجا هستند. اگر این سند دارد خوب چرا آن را نصب نمیکنند و اگر ندارند به هر دلیل چرا در مقابل چنین خرافاتی نمی ایستند! آیا خرافه پرستی و بدعت گذاری در دین جرم کوچکی است؟ یا عده ای از این راه نان و آبی در میارند و خرج دنیای خود میکنند. مگر دین بازیچه دنیای عده ای است. چرا ایچنین با اعتقاد مردم بازی میکنند....
باور کنید اصلا تعجب نمیکنم کسی ادعای خدایی هم کند و چند صد نفر دورش جمع شوند! آن هم در این عصر دانش! زیرا مراکز موظف ما در مورد روشنگری این موضوعات، به جای حرف زدن! سکوت کردن! یقین کنید آن دنیا برای کوچکترین انحرافی پدر ماها را در خواهند آورد.
