داشتم فکر میکردم چرا بعضی ها فقط ادعای غیرت می کنند! و وقتی هم یک اتفاق در این جهان می افتد انقدر هم رگ گردنشون دراز میشه که باید بشینی و ببینی . واقعیت اینکه وقتی خبر منتشر شد بخاطر اینکه خانم #شیخ_زکزکی کشف حجاب نکرد، دستگیرش کردند و بستن به گلوله! یاد یک موضوعی افتادم. یاد افرادی افتادم که وقتی روضه ی حضرت زهرا می خونند، داد می زنند یا لیتنا کنا معک . و فریاد مادر مادرشان فلک را پر میکند. یاد کسانی افتادم که این همه شعار می دهند و راحت شب میخوابند. آره عزیزم بایدم راحت بخوری. بخاطر اینکه ما اینجا نشستیم اما فرزندان مکتب خمینی کبیر اون طرف دنیا دارند برای ماها جون میدهند! به قول دوستی ایکاش یک مقدارش را میگذاشتیم و صادر نمی کردیم که مجبور باشیم تو بعضی جاها وارد کنیم! وقتی بچه های مقاومت عراقی می بینیم که خودش مجروح! فرزند 17 سالش تو جرف الصخر مجروح شده! دو فرزند کوچکترش تو خط پدافندی هستند و میپرسم : فلانی شغلت چیه ؟ با افتخار میگه فلاحم! چیزی جز مکتب امام نمی بینم. وقتی تو سوریه و لبنان افغانستان حتی خیلی جاهای دیگه، تصویر می بینم از مجاهدت انقلابی هایی که بدون مزد دارند فدای انقلاب اسلامی می شوند. اصلا می دونید امامین انقلاب اسلامی با جهان چه کردند!؟ فقط یک کار، به جهان گفت بیدار شید و ببینید و حرکت کنید. همین. یاد داد رو پاهای خودشان بایستند. نگاه به سید مقاومت لبنان کنید. نگاه به خیلی های دیگه کنید. فرقی هم نداره شیعه باشی یا سنی. اصلا تو مکتب خمینی، فریاد علیه استکبار مرز نمیشناسه. بیاییم همت کنیم کاری برای مردم مظلوم نیجریه انجام بدیم! چه ایرادی دارد! بخدا ثواب هم داره!
یک کلمه دیگری هم عرض کنم که بعضی اشخاصی که به نظر انسان میآید مغرض هم نیستند، به نظر انسان میآید که متدین هم هستند، اینها صحبت میکنند از اینکه اصلاح چرا نمیشود، بیایید اصلاح بکنید، جوانها تا کی کشته بشوند.
اینها هم دیدشان ناقص است. اینها توجه به این ندارند که ما در این وقتی که هستیم، با این وضعی که هستیم اگر چنانچه، پیشنهاد صلح را قبول بکنیم و ما بنشینیم پشت میزی که صدام یک طرفش نشسته، آقای رئیس جمهور ما هم یک طرفش نشسته، دنیا به ما چه میگوید؟ اسلام به ما چه میگوید؟ عراق به ما چه میگوید؟ ایران به ما چه میگوید؟ یک کسی که چهار سال است، پنج سال است ـ عراق که چندین سال است ـ چهار پنج سال است گرفتارش هستیم که هر چه توانسته کرده، هر چه توانسته، اگر کاری نکرده باشد نتوانسته، والاّ آنچه توانسته این عمل کرده و هرچه هم بتواند عمل میکند و بعدها هم هر چه بتواند عمل میکند، ما این را مهلتش بدهیم و بنشینیم با او صلح بکنیم، «آقا! خوب، بسیارخوب شما تشریف ببرید دیگر به کشور خودتان و بروید و فلان، و ما هم برویم سراغ کار خودمان». این با عزت اسلام نمیسازد. با شرف انسان نمیسازد. این نمیشود که یک همچو مطلبی بگوییم. آقایان اشتباه میکنند، خیال میکنند که خوب، حالا ما جوان دادیم، من هم میدانم که بسیار ما خسارت دیدیم، بسیار ما جوان دادیم، لکن صلح کردن با یک کسی که بعدش خنجر را از پشت محکمتر خواهد زد، این یک صلح شرافتمندانه است؟ یک صلح عقلایی است؟ و عجب این است که بعضی آقایان میگویند که چنانچه آنها آمده بودند توی کشور ما، ما تا فرد آخر جوانهامان را میدادیم. خوب، این آن ملیگرایی است که اسلام مخالف با آن هست مگر ما اسلام را کمتر از ملت خودمان میدانیم؟ اسلام را کمتر از کشور خودمان میدانیم؟ ما برای اسلام داریم فکر میکنیم. ما ملت عراق را با ملت خودمان جدا نمیدانیم. ملت عراق همانی است که الآن از ما هم آنجا، بسیاری علمای ما هم در آنجا هستند، کسان دیگر از ما هم هست. ما و آنها جدا از هم نیستیم.